Celem działań projektowych było stworzenie miejsca o międzynarodowym znaczeniu, będącego przestrzenią skupienia i refleksji nad historią, godnie upamiętniającego ofiary masowej zbrodni, ukazującego funkcję i historię obozu w Sobiborze w kontekście Holocaustu.

Tworząc projekt koncepcyjny staraliśmy się, aby formy wyrazu nie były dosłowne. Wyobraźnia i wrażliwość każdego człowieka jest inna. Tylko brak dosłowności pozwoli zwiedzającym zbliżyć się do prawdy o obozie stosownie do jego możliwości intelektualnych i duchowych.

Proponowane przez nas rozwiązania szanują wartościowe elementy dzisiejszego układu przestrzennego, opierają się na wiedzy zgromadzonej podczas badań archeologicznych, pozwalają lepiej zrozumieć prawdę o obozie

Budynek muzeum, został zaprojektowany w taki sposób, aby nie dominować, ani nie konkurować, z miejscem pamięci. Został do połowy zagłębiony w ziemi, aby respektować obecną skalę wejścia do muzeum. Schodząc do budynku, pozostawiamy na górze zgiełk, z którego przyjechaliśmy. Po wejściu do budynku znajdujemy się w obszernym holu, mieszczącym punkt informacyjny, sklep z pamiątkami i napojami (również ciepłymi).

Hol otwiera się na zewnętrzny dziedziniec, który może pełnić kilka funkcji: miejsce odpoczynku dla dużych grup, zarówno zwiedzających jaki i korzystających z sali konferencyjno – wykładowej, miejsce ekspozycji czasowej, plenerowej, miejsca plenerowych wykładów, warsztatów związanych z historią obozu itp. Zwiedzający mają także dostęp do dziedzińca, gdy muzeum jest zamknięte, jest także dostęp do toalet.

Hol prowadzi do sali wystawowej i konferencyjnej. Sala wystawowa, nawiązuje w swojej formie do synagogi, poprzez cztery filary stojące na środku sali. Sala jest doświetlona światłem dziennym jedynie poprzez okrągły świetlik dachowy, z gwiazdą Dawida. Sala konferencyjna jest oddzielona od sali wystawowej składaną, akustyczną ścianką działową, co umożliwia, różne wykorzystanie przestrzeni, poprzez łączenie obydwu sal.

Z holu możemy też przejść do korytarza prowadzącego do toalet, który ma też osobne wejście, które może być otwarte, gdy muzeum jest zamknięte i w ten sposób, toalety mogą być dostępne, bez względu na czas otwarcia muzeum. Dalsza część to część biurowa i techniczna.

Zespół autorski:

mgr inż. arch.Tadeusz  Bienias   I   mgr inż. arch. Jarosław  Gromadka   |   inż. arch.  Piotr  Malec  |  dr sztuki Maria Kiesner