Nastrój przestrzeni wewnętrznej budowany jest światłem. Słupy – widoczne na zewnątrz jako przypory i w środku jako pilastry są zestawione parami, a pomiędzy nimi znajdują się wąskie okna, biegnące przez całą wysokość ściany, jak i również przez dach i sklepienie. Ponieważ boczne ściany mają ekspozycję słoneczną ze wschodu i zachodu przez cały dzień wpada światło, którego źródła wewnątrz nie widać.
Prezbiterium natomiast jest przepełnione światłem wpadającym przez zachodnią elewację oraz przez olbrzymi świetlik dachowy. Źródło tego światła również nie jest widoczne dla wiernych. Prezbiterium jest wyraźnie dużo jaśniejsze od jednoprzestrzennej nawy. W ten sposób zostaje podkreślony ołtarz, stanowiący centrum liturgii.
Cała ściana prezbiterium tworzy krzyż, powstaje on poprzez przesunięcie płaszczyzn i światłocieniowy rysunek. Dodatkowo ściana ta może zostać oświetlona kolorowym światłem zgodnym z okresem liturgicznym. Ściana - krzyż oraz ściana oddzielająca nawę od prezbiterium są lekko obrócone w stronę chrzcielnicy oraz kaplicy bocznej. Dzięki temu do prezbiterium wpada więcej światła a także tworzy się wejście do zakrystii niewidoczne dla wiernych znajdujących się wewnątrz świątyni.
Zespół autorski: mgr inż. arch.Tadeusz  Bienias  I  mgr inż. arch.Jarosław  Gromadka  I inż. arch.Piotr  Malec